D. Jacek Bachalski: Refleksja z kampanii

Chodzi o to, że osoby, które w jakiś sposób – choćby minimalny – korzystają z publicznego grosza, takiego jak pensja, dotacja, wynagrodzenie, lokal miejski itp. albo boją się kontroli jakiegoś miejskiego organu, nie chcą włączyć się w aktywność polityczną, która byłaby nawet malutką konkurencją dla bieżącej władzy w mieście. Boją się – jak sądzę – nieprzychylności, czy nawet vendetty wobec siebie ze strony dysponentów owego publicznego dobra. 

 

To jest niedobre zjawisko i źle świadczy o nas, politykach. Wnioskuję, że to jest skutek efektu reakcji jakim bieżąca władza – jakiejkolwiek maści – częstuje kandydata konkurencji np. przed zbliżającymi wyborami. Nie trzeba pisać, że to rodzi co najmniej efekt mrożący i skutecznie eliminuje jakiś procent wartościowych ludzi z polityki. Mogę zrozumieć, że ludzie się boją utraty pracy w urzędzie, czy jakiejś jednostce zależnej od władzy. Jednak mam wątpliwości, czy ten strach nie jest na wyrost. Często słyszałem to: „wiesz, głosuję na was i na siebie, ale nie chcę się narażać..., choć kiedyś myślałam o zaangażowaniu się”.

 

Nie wiem czy taką postawę szybko można zmienić bez opanowania przez nas – Gorzowian, umiejętności pokojowego różnienia się w sprawach politycznych. Według mnie tych różnic aż tak wiele nie ma, żeby były one przyczyną dyskryminacji swoich adwersarzy w tak bolesnym wymiarze, o jakim wspominam. 

 

Ta moja, powyżej opisana, konstatacja jest jedną z niewielu tych smutnych, jakie towarzyszą mi w trakcie obecnej kampanii, która ma doprowadzić do udanej zmiany obecnej, zmęczonej już, władzy w mieście.  

 

 

Komentarze: