Wierchowicz: brunatna fala

Ale równie niepokojąca jest brunatna fala, jaka pojawia się w Polsce. Fala nienawiści, wrogości, ksenofobii, wobec „innych”. A na tej fali ujawnia się ukrywany do naszego czasu antysemityzm współczesnych Polaków. Nie mamy jako naród czystej karty wobec Żydów w przeszłości. Czyny z okresu okupacji polegające na pomocy Żydom, ratowaniu życia, w czasie drugiej wojny światowej były wyjątkami a nie regułą. Powszechnym zjawiskiem było szmalcownictwo, donoszenie, wskazywanie kto jest Żydem, wydawanie ich Niemcom. Także polskie siły zbrojne w czasie okupacji prócz pięknej karty walki z okupantem mają niechlubną kartę mordowania Żydów. Takie zachowanie cechowało niemal w całości Narodowe Siły Zbrojne, w zdecydowanie mniejszym stopniu członków Armii Krajowej.  

 

Dlaczego Niemcy w Polsce założyli obozy śmierci? Odpowiedź jest dwojaka, to w naszym kraju było największe skupisko Żydów w Europie, i dlatego że antysemityzm w Polsce był zjawiskiem powszechnym. I tak jak w Polsce sanacyjnej dochodziło do pogromów, na które władza niemal przyzwalała, tak i w czasie okupacji ludność cywilna dopuszczała się zbrodni wobec swoich  współobywateli pochodzenia żydowskiego. Nie ma wątpliwości, iż zbrodni w 1941 roku w Jedwabnym czy Radziłowie i innych miejscowościach Podlasia dopuścili się Polacy. Nie będę wymieniać dalszych podobnych strasznych zdarzeń, wystarczy zapoznać się z dorobkiem historycznym w tej materii Instytutu Pamięci Narodowej, z pracami prof. Tryczka, Engelking, Grossa czy Grabowskiego. Także i po wojnie antysemityzm miał się dobrze. Były przypadki licznych zabójstw wobec Żydów wracających „do domu”. Pogrom kielecki czy marzec 1968 też nie wzięły się znikąd. 

 

Polska od wielu lat walczy z opinią kraju antysemickiego, opinią mającą swoje źródła m.in. w wydarzeniach, o których wyżej. Ale nie ta opinia jest tu najważniejsza, za to obecny stan świadomości społecznej w sprawie antysemityzmu na kanwie sprawy posła Brauna. Jego poglądy, jak wykazują ostatnie wybory parlamentarne, europarlamentarne i prezydenckie akceptuje ponad milion naszych obywateli. Jego wybór do Sejmu, następnie do europarlamentu i świetny wynik w wyborach prezydenckich, dają mu, po pierwsze, gwarancję bezkarności związanej z immunitetami, a po drugie, co wręcz przerażające, pokazują że nie ma mowy o jakimś przypadku, wyborcy trzykrotnie go zaakceptowali i wybrali wraz z jego poglądami. Tak więc olbrzymia rzesza Polaków mimo straszliwych doświadczeń drugiej wojny światowej widzi w nim swojego przedstawiciela, tak w polskim Sejmie, jak i w Europie. Dodając do tego wyborców Konfederacji, gdyż Mentzen nigdy nie odciął się od hasła „Polska bez Żydów”, rysuje się ponury obraz Polski. Jak więc mamy zmienić skutecznie opinię o naszym kraju wobec takiego stanu rzeczy?

 

Niedawno minęła 64. rocznica zbrodni w Jedwabnym. Byłem uczestnikiem obchodów w 50-tą rocznicę tej zbrodni, jako członek delegacji parlamentu. Kamień upamiętniający zbrodnię leży kilkaset metrów od rogatek miasteczka. Na kamieniu tym nie ma mowy o tym, kto był sprawcą spalenia Żydów w stodole. Po wysłuchaniu pięknego przemówienia – zawierającego słowa przeprosin pod adresem narodu żydowskiego – wygłoszonego przez prezydenta Kwaśniewskiego na rynku, delegacja w składzie kilkunastu osób, udała się pieszo do tego skromnego pomnika. Przemarsz trwał kilkanaście minut. Szła wyłącznie sama delegacja, nikt z mieszkańców Jedwabnego, prócz burmistrza, nie dołączył. Mieszkańcy obserwowali ceremonię składania wieńców z odległości kilkuset metrów. Także podczas przemówienia Prezydent kierował swoje słowa niemal wyłącznie do samej delegacji, mieszkańcy stali i słuchali, ale w bezpiecznej odległości. Nie było też z ich strony oklasków. Po tych obchodach burmistrz Krzysztof Godlewski, za swój udział w obchodach, został w wyniku ostracyzmu ze strony Rady Miasta i mieszkańców zmuszony do dymisji i wyjazdu z kraju. I dzisiaj te demony nie tyle wracają, co się budzą, a rozum śpi. Jak długo i co należy zrobić by zdjąć z naszego kraju odium antysemityzmu?

Komentarze: